Czy_dzieci_powinny_wierzyc_w_Boga.pdf

Skad_te_wszystkie_trudne_zachowania.docx

Zachowania__ktore_moga_zranic._O_uzaleznieniach_behawioralnych_i_nie_tylko.pdf

dobrze-zorganizowana-rodzina-w-czasach-edukacji-w-domu.pdf

nauczanie-zdalne-zalecenia-dla-rodzicow.pdf

DLACZEGO CZYTANIE JEST TAKIE WAŻNE?

Czytanie aktywizuje wiele obszarów rozwoju dziecka: komunikację, inteligencję emocjonalną, koncentrację. Uczy myślenia, pobudza wyobraźnię, wzbogaca słownictwo, rozwija u dzieci umiejętność wysławiania się i rozpoznawania własnych emocji.

  Specjaliści dowodzą, że w XXI w., zdominowanym przez kulturę telewizji i mediów społecznościowych, „staroświeckie” czytanie jest szczególnie istotne. Ciągłe obcowanie współczesnych dzieci z mass mediami nie tylko nie rozwija u nich umiejętności myślenia i koncentracji, ale dodatkowo sprawia, że stają się one nieczułe na agresję, a także pełne lęku i niepokoju. Dlatego czytanie i kontakt z literacką kulturą dziecięcą są niezbędne dla prawidłowej dynamiki rozwoju dziecka we wszystkich sferach:  społecznej, emocjonalnej, moralnej, poznawczej i komunikacyjnej.

  Czytanie sprzyja rozwijaniu umiejętności niezbędnych dla osiągania postępów edukacyjnych we wszystkich dziedzinach wiedzy.  Mimo szybkiego rozwoju audiowizualnych środków masowego przekazu, odpowiednio dobrana do wieku i etapu rozwoju dziecka książka pozostaje nadal niewyczerpanym źródłem wiedzy, doświadczenia i wrażeń, których nie jest w stanie zapewnić telewizja czy Internet.

  Wielu uczniów potrafi  sprawnie korzystać z sieci i szybko i efektywnie odnaleźć się w gąszczu informacji.  Czy to jednak wystarczy, by osiągnąć sukces w życiu zawodowym?  Zarówno w życiu, jak  i w pracy istotne są nie tylko umiejętności wyszukiwania informacji, ale także ich krytycznej oceny, interpretacji tekstu i tworzenia własnych ocen oraz samodzielność myślenia, a tego właśnie uczy obcowanie z literaturą.

  Dziecko, które czyta jest pewniejsze siebie,  ma większy zasób słów i łatwość formułowania myśli, nie ma zatem problemów komunikacyjnych; na ogół lepiej radzi sobie z poprawnością ortograficzną  i językową!

JAK ZACHĘCIĆ DZIECKO DO CZYTANIA?

  Wychowanie do czytania jest pracą żmudną i wieloletnią, wymaga również zaangażowania rodziców i powinno rozpocząć się jak najwcześniej. Pamiętajmy, że nikt nie rodzi się czytelnikiem, a zamiłowanie do czytania musi być pobudzane przez inne osoby.  Bezcenny jest  systematyczny kontakt z książkami, polegający na wspólnym ich wyborze, czytaniu, opowiadaniu, oglądaniu, słuchaniu. Takie pozytywne doświadczenia z wczesnego dzieciństwa stanowią ważne przygotowanie do pierwszych szkolnych lektur.

  Badania podkreślają, że czytanie jest praktyką społeczną, którą nabywamy przebywając w oczytanym środowisku, nawyk czytelniczy najczęściej kształtuje się w domu, gdzie czytelnictwo stoi na wysokim poziomie. Czytelnicy wychowują się zatem wśród innych czytelników.   Jednak ważnymi czynnikami równoważącymi  mniejsze  wsparcie ze strony rodziny są też:

możliwość korzystania z biblioteki

pozytywny wpływ nauczyciela

intensywny trening czytelniczy w postaci sumiennego czytania  lektur szkolnych oraz nieobowiązkowych książek dla własnej przyjemności.

Wspólnym  zadaniem  rodziców i nauczycieli powinno być więc zachęcanie dzieci do czytania i pokazywanie, że książka może być alternatywą na spędzanie wolnego czasu.

 

PRAKTYCZNE RADY  DLA MAMY I TATY

 

Pozytywne nastawienie

Kształtujmy w dzieciach pozytywne  nastawienie do czytania. Jeśli tata o książkach wypowiada się pogardliwie i mówi, że lepszy jest film, a  mamy z książką w ręku dziecko nie widzi, to nie pokocha czytania. Musi widzieć, że książki to jest to!  Najbardziej  przekonującym argumentem dla dziecka jest przykład rodzica, który  czyta, kupuje książki, wypożycza je i są one dla niego sposobem na spędzanie wolnego czasu.

 Głośne czytanie

  Nawyk wspólnego, głośnego czytania od wczesnego dzieciństwa jest bezcenny w wychowaniu czytelnika!  Mamo, tato, czytajcie  głośno i róbcie to z radością! Wcielajcie  się w bohaterów, czytajcie piskliwie, grubo, szeptem i głośno. Wciągnij swoje dziecko w świat czytanej książki. Nie wstydźcie  się czytania na głos, dziecko wcale nie ocenia, za to ceni wysiłek i zainteresowanie rodzica. Wspólne czytanie to bezcenne chwile bliskości z dzieckiem,

  Gdy dziecko jest młodsze, czytać muszą mu rodzice, potem można zachęcać starsze dziecko, by czytało młodszemu rodzeństwu lub...mamie i  tacie.  I pamiętajcie,  jeśli dziecko przyjdzie do Was i będzie chciało Wam  poczytać, nie odprawiajcie  go z kwitkiem. Usiądźcie  i cierpliwie wysłuchajcie, bo to krok do Waszego wychowawczego  sukcesu:)

  Nie poprawiajcie, nie korygujcie. Bądźcie cierpliwym słuchaczem – przyniesie to znacznie lepsze efekty niż bycie „nauczycielem”.   Kiedy dziecko czyta, nie poganiajmy, nie podpowiadajmy słów, gdyż takim zachowaniem pokazujemy mu, że potrafimy czytać lepiej i szybciej, co może je zniechęcić.

Właściwy wybór to klucz do sukcesu

  Książka musi być stosowna do wieku. Dla najmłodszych - z grubymi kartkami oraz z kolorowymi ilustracjami. Najbardziej opornego przedszkolaka zaciekawi książka z „okienkami”, pod którymi coś się kryje. Dobór książki powinien uwzględniać też zainteresowania dziecka.  Chcąc rozbudzać w dziecku głód poszukiwania wiedzy w literaturze oraz jego wrażliwość, otaczajmy je książkami, które wpiszą się w jego zainteresowania.

Poza tym: o gustach się nie dyskutuje. Zaakceptujmy fakt, że nasze dziecko ma swoje czytelnicze preferencje, nie zawsze zgodne z naszymi - nie krytykujmy książek, które czyta nasze dziecko, nie kpijmy z ich tematyki, nie nazywajmy ich bezwartościowymi.

Pamiętajmy też o tym, że  książki, które z chęcią czytaliśmy w dzieciństwie, nie muszą zachwycić naszych dzieci.   Nie obawiajmy się literatury współczesnej, opowiadającej historie bohaterów znanych dzieciom z ekranów kin, telewizorów i komputerów. Ich postaci są bliższe naszym dzieciom, ich pragnieniom, marzeniom i codziennym kłopotom. To co podobało się rodzicom, nie musi podobać się dzieciom - to bardzo ważna zasada. W doborze literatury idźmy z duchem czasu, to, że mamie podobała się „Ania z Zielonego Wzgórza”, nie znaczy, że córka także się nią zachwyci.

Nie tylko książki

 Zachęćmy do czytania kolorowych czasopism lub komiksów, w których jest mniej tekstu, więc łatwiej jest je przeczytać.  Komiksy są szczególnie przydatne:  mało tekstu, łatwo zrozumieć sens z obrazków, ale... nie do końca. Jest więc szansa, że  prędzej czy później dziecko zacznie  czytać napisy w chmurkach:)

Jeśli mamy dziecko dyslektyczne, które czyta bardzo wolno, podczas czytania warto wspomóc się audiobookiem. Wówczas dziecko szybciej przebrnie przez książkę i będzie mu zdecydowanie łatwiej.

Otwierajmy się na technikę : e -book to też książka!  Czytana na tablecie może się okazać dla młodego człowieka dużo bardziej atrakcyjna i wciągająca – nic w tym złego, że nie jest ona przewracanym w palcach zbiorem zapisanych kartek.

Domowa biblioteczka

 Powinna być w każdym domu, ważne, aby znalazły się w niej książki dla dzieci,  i dla rodziców, o różnej tematyce, tak, aby  każdy znalazł coś dla siebie. Starajmy się kupować książki, gromadzić je. Kupujmy je swoim dzieciom w prezencie urodzinowym czy świątecznym i nie dajmy się zniechęcić, widząc niekiedy niezadowoloną minę dziecka., które być może oczekiwało nowej gry na play station:)  Kupujmy książki również dla siebie,  pozwólmy  dziecku do nich zaglądać, pokazujmy mu, że je czytamy, opowiadajmy o nich z zaciekawieniem.

Alternatywne metody:)

.  W trakcie wspólnych zakupów, zajrzyjcie do księgarni, pozwólcie dziecku "pobuszować" wśród półek, może znajdzie coś dla siebie?

 

MAMO, TATO - NIE ZNIECHĘCAJCIE SIĘ. NIE OD RAZU KRAKÓW ZBUDOWANO...

 

Nie zmuszajmy  do czytania, bo skutecznie odbierzemy  dziecku przyjemność płynącą z czytania -  zachęcajmy, proponujmy  i liczmy się z tym, że dziecko może odrzucić to, co wybierze rodzic. Poszukujmy wraz z naszym dzieckiem książki, która je zaciekawi i przełamie jego niechęć do czytania. Pokażmy, ze że czytanie nie jest tylko przykrym obowiązkiem związanym z „odhaczeniem” obowiązkowych lektur, ale przyjemną formą spędzania wolnego czasu. Oczywiście nie wszystkie książki są wartościowe, ciekawe, bywają też  -nudne, nieciekawe, niemądre… Dlatego tak istotne jest, by  szukać takich pozycji, które dziecko  zainteresują, „wciągną”.

 

Jeśli dziecko zaczęło czytać jakąś książkę, ale nie chce jej skończyć,  nie przejmujmy  się. Może tematyka mu nie odpowiada?  Nic na siłę.  Pozwólmy mu odstawić ją na półkę.

 

Czytanie uczy, ale nic na siłę...  Wspólne czytanie to doskonała okazja, aby nauczyć dziecko czytać . Nie zapominajmy jednak, że wszystko, co dokonywane jest pod presją, zazwyczaj zniechęca nas i niszczy naturalną ciekawość.

 

Na zakończenie – uważnie obserwujmy  swoje dzieci. Czasami niechęć do czytania wcale nie wiąże się z przekonaniem naszych pociech o tym, że książki nie są ciekawe. W niektórych przypadkach czytanie jest dla nich po prostu… trudne. Głośne czytanie na lekcjach może obnażyć jego braki, a tym samym narazić na ośmieszenie w grupie. To niezwykle skuteczny hamulec przed tym, by próbować czytania jako sposobu na spędzanie wolnego czasu czy rozszerzania zasobów swojej wiedzy. Co wówczas zrobić? Przede wszystkim porozmawiać z nauczycielem i podpytać go, jak nasze dziecko radzi sobie z czytaniem. Gdy on zasygnalizuje problem, zgłośmy się do rejonowej poradni psychologiczno-pedagogicznej. Dzięki regularnym i odpowiednio skonstruowanym zestawom ćwiczeń, czytanie znów stanie się dla naszego dziecka przyjemnością.

  W nowym roku szkolnym życzę Państwu i Waszym dzieciom wielu ciekawych chwil z książką i zachęcam do częstego odwiedzania naszej szkolnej biblioteki, w której znajduje się wiele ciekawej literatury beletrystycznej jak i zawodowej.

                                                                                                                                     Bibliotekarz